გარდა ამისა, ბავშვი დაიბადა თანდაყოლილი გულის მანკით – მარცხენა პარკუჭის
სტენოზით. დაბადებიდან გოგონა იმყოფებოდა მეთვალყურეობის ქვეშ
კარდიოლოგიის ინსტიტუტში. შვიდი წლის ასაკში ბავშვს დაეწყო სკოლიოზის
განვითარება, აიწია შიდა ქალის წნევა. ბავშვი იტანჯებოდა საშინელი თავის
ტკივილებით, გაუფუჭდა მხედველობა.
ექიმებმა დაუდგინეს შერეული ასტიგმატიზმი. გახშირდა ცნობიერების დაკარგვის
შემთხვევები. მკურნალობას ატარებდნენ მუდმივად, მაგრამ ავადმყოფობა
პროგრესირებდა.
1993 წელს ტრავმატოლოგიის ინსტიტუტში ბავშვს დაუნიშნეს "მოსკოვური ტიპის”
კორსეტი. სამი წლის შემდეგ ნება დართეს მოეხსნა კორსეტი და ორი თვის შემდეგ
სკოლიოზმა დაიწყო პროგრესირება ახალი ძალით. ჩვენ მივმართეთ ბევრ
სხვადასხვა ექიმს, მაგრამ ამაოდ. ბოლო იმედად დარჩნენ გერმანული
სპეციალისტები (გოგონა იმყოფებოდა ბერულავას ბავშვთა ფონდში მეთვალყურეობის
ქვეშ), მაგრამ არც ამ იმედმა არ გაამართლა. ბავშვი თვალსა და ხელს შუა
ქრებოდა. გახშირდა ცნობიერების დაკარგვის შემთხვევები.პრაქტიკულად ყოველდღე მიხდებოდა მასთან ერთად ყოფნა სკოლაში. ბავშვს
დაეკარგა მადა, გახდა ნერვიული, აგრესიული. გოგონა თავის თავში ჩაიკეტა. ის
გაემიჯნა ყველას წიგნებით.
ასეთ მდგომარეობაში ის პირველად დაინახა თამაზ თავაძემ. მასთან საუბრის
შემდეგ ბავშვს გაუჩნდა სურვილი გაეგრძელებინა მკურნალობა, თუმცა ცოტა სხვა
გზით. ყველაზე მეტად მას (და მეც) გაგვაკვირვა და გაგვახარა იმან, რომ არ
იყო საჭირო აბების უზარმაზარი რაოდენობას მიღება და ნემსების კეთება., რომ
მთელი ყურადღება მიდიოდა თვით ორგანიზმის რესურსებზე. რამდენიმე სეანსის
შემდეგ ნინიკო გახდა უფრო თავდაჯერებული, ის გულახდილად ანდობდა თავის
შიშებს, განცდებს და უკმაყოფილებს. სიტყვა "ექიმი” მას უკვე არ აშინებდა,
ის გახდა გოგონასავით ნამდვილი მეგობარი.მკურნალობის ექვსი თვის შემდეგ ჩემს შვილს პრაქტიკულად გაუქრა თავის
ტკივილები გულის არეში, გაქრა ქოშინი, შესამჩნევად აიწია მარცხენა ბეჭი.
შემცირდა ჩაღრმავება გულმკერდში, გაქრა სილურჯე თვალებს ქვეშ, სუნთქვა
გახდა თანაბარი, გაჩნდა მადა. მკურნალობის პერიოდში გოგონამ მხოლოდ ორჯერ
დაკარგა ცნობიერება, მან მოიმატა წონაში და გაიზარდა, და, რაც მთავარია,
მას გაუჩნდა იმედი სრული გამოჯანმრთელებისა.
შეუძლებელია სიტყვებით აღწერო მდგომარეობა დედისა, რომელსაც რამდენჯერმე
უმეორებდნენ, რომ მისი შვილი განწირულია. მე ვიმყოფებოდი ასეთ
მდგომარეობაში. ახლა ყველაფერი შეიცვალა. თამაზ თავაძემ ამიხსნა, რომ ბევრი
რამ შვილის მკურნალობის პროცესში დამოკიდებულია ჩემზე. თავი ხელში უნდა
აიყვანო და გჯეროდეს წარმატების.
დღითიდღე ჩემი რწმენა ძლიერდება, რამდენადაც მე ვხედავ ჩემი შვილის
მდგომარეობას და განწყობას. თუ გვიჩნდება კითხვები მოულოდნელად ტკივილთან
დაკავშირებით (რაც ბოლო დროს იშვიათია), შეგვიძლია დავრეკოთ ოფისში, სადაც
მკურნალი ექიმი შეძლებს დაგვამშვიდოს, ახსნას ტკივილის წარმოქმნის მიზეზი
და დაგვეხმაროს მის თავიდან აცილებაში. საზოგადოების "რერიხი – სამყაროს
დედა” მთელი კოლექტივი ძალიან მეგობრულადაა განწყობილი ყველა
პაციენტისადმი. ბავშვები სეანსებზე მოდიან სიამოვნებით. მშობლებს შეუძლიათ
მიიღონ პასუხები ყველა საინტერესო შეკითხვაზე. ექიმი არ შეხედავს საათს, არ
იტყვის, რომ მიღების დრო ამოიწურა. მე ძალიან მადლობელი ვარ შემთხვევის,
რომ შევხვდი ამ შესანიშნავ ადამიანებს, რომ ჩემი ტკივილი მათ მიიღეს,
როგორც საკუთარი ტკივილი. ახლა მე ზუსტად ვიცი, რომ ჩემს გოგონას არაფერი
საშინელი არ შეემთხვევა. მას ჰყავს კეთილი მფარველი ანგელოზები თეთრი
ხალათების გარეშე, რომელთა კეთილი სული და გული გვეხმარებიან დავიბრუნოთ
ჯანმრთელობა, სიცოცხლე და ხვალინდელი დღის რწმენა.
უღრმესი მადლობით საზოგადოებას "რერიხი – სამყაროს დედა” მთელს კოლექტივს და მკურნალ ინსტრუქტორს ვახტანგ რატიშვილს,
ელენე ბახტურიძე, მის: ქ. თბილისი, ხუდადოვის ქ. 173, კორ. 2 ბინა 5.
|
amis mixedvit shevdzlebt pasuxis gacemasac...